Vandaag hebben we lekker langzaam geleefd. We werden pas laat wakker, tegen tienen. Douchen, ontbijten en toen eerst nog even lekker lezen. Ik lees Philippe Claudels, Het verslag van Brodeck. Prachtig boek en het was zo zonnig vanmorgen dat ik mee op het dakterras ben gaan zitten. Het is hier een Nationale Feestdag, dus veel winkels en musea zijn dicht. Rond enen zijn we over de Galatabrug (dé brug van Geert Mak) gelopen naar de boot die ons naar de eilanden zou brengen. Na een heerlijke Starbuckskoffie en een ritje met de tram (de aanlegsteiger was nog wat verder dan we hadden gedacht) gingen we op de boot. Bomvol en erg gezellig. We hadden een mooi plekje op het buitendek, samen met drie Irakezen. Deze keer voeren we richting de Zee van Marmara. Zover was ik nog niet geweest. Toen ik een paar jaar geleden met Wim in Istanbul was, had ik achteraf spijt dat we pas op de laatste dag met een bootje gingen. Dat heb ik deze keer ruim goedgemaakt. We hebben elke dag gevaren en steeds weer een andere kant op. We zijn uitgestapt op het tweede Prinseneiland. Het zijn er in totaal vier. Vroeger waren het verbanningsoorden voor Byzantijnse Prinsen, vandaar hun naam. We aten er een hapje en besloten te gaan wandelen, de jongens wilden niet fietsen en het was inmiddels wat killer, dus een tochtje met een paardenkoetsje leek ons ook niet echt wat. Een redelijk verlaten weg, pal langs de zee. We waren net aan het overwegen of we het eiland rond konden lopen in 1,5 uur toen de hond die zich bij ons had aangesloten werd aangevallen door een dermate aggressieve hond, dat teruggaan wijslijker leek. Er waren veel zwerfhonden en katten op het eiland en we hebben in dat ene middagje wel driemaal een flink hondengevecht meegemaakt. Uiteindelijk hadden we een prachtig terugtochtje met de skyline van Istanbul in het donker. Verlichte straten, moskeeën, torens en bruggen geven het een zeer feestelijke aanblik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten