Een verrassend fietstochtje

Het schiet nog niet zo heel erg op me het fietsen van mij, vind ik. Tegelijkertijd kan ik constateren dat ik enorm geinspireerd ben door mijn nieuwe fiets en dat ik vooraf wist dat ik vooralsnog een heel vol en druk leven heb, dus dat het fietsen op een laag pitje zou starten. Maar goed, ik probeer er toch fietstochtjes in te lassen als dat lukt. Zo ging ik afgelopen vrijdag met de fiets op het fietsenrek richting Alkmaar, om van daar naar Langendijk te fietsen met een vriendin op bezoek bij haar moeder in het verzorgingshuis. Een tochtje van niks zou je zeggen en ik was dan ook blij verrast over hoeveel je meemaakt op zo'n 'gewoon' tochtje van een kilometer of tien.

Eerst gingen we langs de moestuin van mijn vriendin, die wilde ze graag aan me laten zien. Niet alleen wisselden we tips en ideeën uit (Hoe kom je van de slakken af of hoe houd je ze weg bij de versgezaaide groenten? Meer tips zijn welkom!), ook scoorde ik er prachtige rode verse rabarber en haalden we bieslook voor het avondeten. Heerlijk vind ik dat. Even verse spullen uit de tuin halen voor het avondeten.

Toen op naar Langendijk. Tot mijn verrassing kwamen we opeens ergens waar ik het kende. Het dorp waar mijn broer woont. Daar moesten we uiteraard even langs fietsen. Bleek mijn broer toch net even thuis te zijn, omdat er een afspraak was afgezegd. Even aanwippen, praatje van vijf minuten en weer verder. Mijn dag kon al niet meer stuk. Wat leuk zijn dit soort onverwachte ontmoetingen. En ondertussen lekker buiten, kop in de wind, alles is supergroen nu. Heerlijk.


In Langendijk bleek er een circus te zijn. We liepen met moeder in de rolstoel een rondje door het dorp en deden zo ook het circus aan. Midden in een woonwijk stonden daar niet alleen een gigantische circustent met caravans, vrachtwagens, paardenboxen en trailers eromheen, maar ook een groep van meer dan acht kamelen slechts van ons gescheiden door een simpel draadje. Even verderop een giraffe en twee olifanten. Bij de giraffe en de olifanten waren de draadjes (ja ook daar) zo hoog gespannen dat je er zo onderdoor kon lopen. Dat gebeurde ook ruimschoots, opgeschoten jongens, moeders met kinderen, iedereen. Zo stond er een meisje van een jaar of tien rustig een olifant over zijn slurf te aaien, ondertussen keuvelend met haar vriendin. En dat alles een meter of tien van de woonhuizen vandaan. Ik keek mijn ogen uit. Niemand was bang of gespannen met die dieren, het was allemaal heel relaxed. Wat bijzonder!

Terug in het verzorgingshuis hoorden we wel dat de olifanten al een keer waren ontsnapt. Maar ook dat ze gewoon weer waren teruggekomen. Het is haast niet van deze tijd, maar ook heel bijzonder dat het kan.

Terug met tegenwind moesten we toch nog even werken, zeker in die open Noord-Hollandse polders, maar wat een heerlijk middagje was dat. Een stimulans om vaker te fietsen, ook al is het maar een klein tochtje.