Zorgen voor jezelf

Als we allemaal nou een beetje voor onszelf zorgen, 

dan wordt er in elk geval voor iedereen gezorgd.

                                                                  Charles Engelen

Zomaar een uitspraak, tussen neus en lippen door gedaan tijdens een training. Én een heel waar woord. Toch lijkt het dat niets moeilijker is dan dat. Dit weekend had ik een gesprek met mijn oudste zoon. Het deed hem pijn te zien hoe een hoogzwangere vrouw regelmatig sigaretjes zat te roken op haar werk. Hij weet als geen ander wat een prijs je betaalt voor dat wat onschuldig lijkt zolang het goed gaat. Zijn vader stierf drie jaar geleden aan longkanker. Als ik even later, naar aanleiding van zijn opmerking dat er zoveel kinderen roken in zijn klas en op school, zeg dat het verbijsterend is dat er nu nog zoveel mensen roken valt hij uit: "het is niet verbijsterend, het is beláchelijk dat mensen zonder na te denken iets doen dat zo destructief is voor je lichaam". Inderdaad en toch doen we het vrijwel allemaal. Niet alleen roken, maar ook teveel eten, drinken, zitten en werken. Terwijl we wel weten dat het niet goed voor ons is.

Onlangs las ik het boekje "Ga toch fietsen" van Thomas Braun, een Bussummer die op een dag de knop omzet en zich inschrijft voor een zeer uitdagende fietstocht in de bergen. In het vermakelijk geschreven boekje beschrijft hij hoe het hem uiteindelijk lukt, met vallen en opstaan, doorzettingsvermogen en vooral de steun van zijn team. De walging, eenzaamheid en zelfverwijt maken plaats voor trots en saamhorigheid. Het gevoel dat zijn team hem steunt is daarin een belangrijke factor. Maar dat is pas later. Het begon allemaal met een innerlijk besluit om het anders te gaan doen. 

Nog zo'n voorbeeld zag ik deze week op televisie in het programma Obese. Het vertelt het verhaal van Mike, een 29-jarige jongen die 224 kg weegt. Hij kan nauwelijks meer lopen. In een jaar tijd verliest hij meer dan de helft van zijn gewicht, zwemt, fiets & rent een triathlon en heeft hij voor het eerst van zijn leven verkering. Onderdeel van het programma was de support van zijn familie, die stuk voor stuk zich ook voornamen om gezonder te gaan leven en afvallen en die Mike als hun leraar daarin adopteerden. Geniaal. Ook zij verloren samen 200 kilo. Ik heb het begin van de uitzending niet gezien, dus ik weet niet wat deze Mike ertoe zette om zich op te geven voor het programma. Wellicht ook zo'n moment van helderheid waarin hij besloot dat er iets anders mogelijk was dan het leven dat hij had. Je ziet hem in de loop van het jaar weer vorm krijgen, zijn humor komt naar voren, zijn knappe gezicht. Hij krijgt ambitie en stráált. Ik heb er met plezier naar gekeken.

Misschien moeten we nog iets toevoegen aan de uitspraak van Charles. Dat het helpt als we elkaar steunen om voor onszelf te zorgen. Want het is niet altijd makkelijk. Bovenstaande mannen laten dat wat mij betreft goed zien.